Je kind met autisme kan je versteld doen staan. Vaak word je verrast op onverwachte momenten. Trudy merkt dat meestal bij haar zoon Tijn als er zich nieuwe situaties voordoen.

Nee, ik ga niet!

Neem nou Halloween op de voetbalvereniging. Haar zoon is daar uitgenodigd voor een Halloweenfeestje. Nou, dat is leuk, denkt Trudy, en laat de uitnodiging zien aan Tijn. Hij reageert meteen negatief. Hij geeft aan dat hij niet gaat. Het is stom. Wat moet een voetbalvereniging nou met Halloween? Zo gaat het nog een tijdje door. Trudy snapt Tijns reactie niet. Hij is gek op Halloween dus waarom reageert hij zo?

De volgende dag

Het meest frappante is dat Tijn als een blad aan de boom om kan slaan. Als Trudy er de volgende dag op terugkomt, dan lijkt Tijn zijn eerste reactie te zijn vergeten. Hij staat er nu voor open en hij denkt erover na om te gaan naar het feestje.

Wel of niet ingaan op een negatieve reactie

Trudy geeft aan dat als Tijn zo negatief is dat ze bijna ruzie met hem zou krijgen. Waarom reageert hij zo negatief, vraagt Trudy zich af.
Moet je wel of niet ingaan op die negatieve reactie? Waar doe je goed aan als moeder? Vanuit autisme bekeken is bovengenoemde situatie herkenbaar voor moeders. Maar wat is er eigenlijk aan de hand en waar vraagt je kind om?

Weerstand bij nieuwe dingen

Hier is sprake van weerstand bij nieuwe dingen. Eigenlijk hoort dat veelal standaard bij autisme.
Ik heb de afgelopen 20 jaar veel mannen met autisme begeleid en die zeggen eigenlijk allemaal hetzelfde:
Het zou fijn zijn geweest als ik die weerstand als kind eerder had begrepen;
Het is ook fijn als mijn omgeving mij even lekker laat met mijn weerstand en accepteert dat dat mijn eerste reactie is op nieuwe dingen;
Doordat anderen ingaan op die weerstand ontstaat er onnodig veel commotie;
Geef me liever de tijd om aan iets nieuws te wennen;
Vraag me er op een ander moment weer naar.

Conclusie of tips

Wat Trudy deed was onbewust heel goed. Laat je kind en de weerstand voor wat het is. Weerstand hoort bij autisme. Veelal is het het eerste waar je tegenaan loopt als je met iets onbekends of iets nieuws aankomt bij je kind. Als je de weerstand accepteert en er zelfs op gaat rekenen maak je het jezelf als ouder een stuk dragelijker.