“Mam, was je maar vaker zo duidelijk!” zei Stan tegen zijn moeder Sofie. Deze kwam wel even binnen bij haar, maar wat ging hier aan vooraf in de communicatie? Ben ik normaal dan niet duidelijk dacht Sofie en wat gebeurt er dan allemaal bij Stan?

Puur toeval

“Ook al heb ik best veel gelezen, de vertaling naar de praktijk is toch altijd weer een ander verhaal” aldus Sofie, moeder van Stan. “Als het om autisme gaat heb ik blijkbaar nog een hoop te leren. Soms gebeuren er dingen die de problemen voor dat moment oplossen. Ik weet niet precies wat ik doe. Maar ik doe blijkbaar iets goed.”

Telefonische bijstand

Zo vertelt Sofie dat ze een keer onverwachts moest overwerken. “Stan mag mij altijd bellen als er echt iets is. Hij belde mij nu vlak voordat hij ging sporten. Hij wilde mij vragen waar zijn beschermers lagen. Deze had ik de vorige keer inderdaad voor Stan mee naar binnen genomen, omdat hij zijn handen vol had. Ik snapte dus dat hij ze nu niet kon vinden. Ik had ze op een andere plek gelegd dan dat hij zelf altijd doet.”

Kortaf

“Ik vertelde hem waar zijn beschermers lagen. Normaliter nemen we ook samen zijn sportlijstje door zodat Stan echt alles bij zich heeft. Maar op dit moment had ik niet veel tijd voor hem. Ik was dus heel kortaf tegen hem. Ik zei hem dat ik nog 3 minuten had voordat ik een ander telefoontje zou krijgen. Het lijstje dat we altijd samen doornemen moest hij nu zelf maar langslopen. Desnoods vink je af wat je in je tas hebt gedaan, gaf ik hem nog als tip mee.”

The morning after

“Toen ik Stan de volgende ochtend aan de ontbijttafel trof, vroeg ik hem hoe het sporten was gegaan. Daarna vroeg ik hem of hij alles van zijn lijst mee had genomen voor het sporten. Hij vertelde dat hij alles bij zich had. Hij gaf ook aan dat hij niets was vergeten. Ik reageerde verbaasd want we waren juist de lijst samen door gaan nemen omdat Stan zelf altijd wel halverwege het inpakken iets liet staan van zijn lijst. Ik had het nog niet eerder meegemaakt dat hij zijn complete lijst ook echt bij zich had.”
“Tja, het afvinken werkt”, aldus Stan.

Lekker duidelijk

Sofie vond dat ze bijzonder kortaf had gereageerd aan de telefoon naar Stan. “Toen ik aan Stan had gevraagd of hij me niet bot vond, zei hij doodleuk dat ik voor het eerst eens lekker duidelijk was. Stan had er nog aan toegevoegd dat hij zo vaak tegen me zegt dat ik gewoon moet zeggen wat hij moet doen! Dat gezwam eromheen vindt hij vet irritant.”

Zeggen waar het op staat

Dit is een voorbeeld van emotionele communicatie versus feitelijke communicatie tussen Sofie en haar zoon. Heel vaak geven kinderen met autisme duidelijk aan wat ze willen. Maar de vorm, de manier waarop ze antwoord terug krijgen, leidt vaak zo af van de inhoud dat die niet gehoord wordt.
Wil jij weten wat Stan met “gezwam bedoelt”, download hieronder het artikel.