Hoe zit dat toch met autisme en ruimte geven? Het drakengedrag dat Tara vertoonde, kwam voort uit onvoldoende sturing van mijn kant, kan Monique nu in alle rust vertellen. Ruimte was voor Tara als een buffet vol lekkernijen. Ze moest alles proeven, elk hoekje verkennen. Ik begrijp het nu beter. Ik wilde haar niet te veel op de huid zitten; ik was als kind al genoeg ingesnoerd, en dat zou mijn dochter niet overkomen. Tara kreeg dan ook alle vrijheid. Maar ja, omgaan met al die vrijheid was juist wat Tara nog moest leren.

Nu snap ik dat Tara vooral duidelijkheid nodig heeft. Zonder dat gaat ze zelf op zoek, met alle gevolgen van dien. Voor ik het wist, veranderde mijn lieve meisje in een vuurspuwende draak die steeds meer ruimte opeiste. Begrens me dan! begreep ik achteraf.

Monique vertelt: “We hadden dagelijks ruzie omdat Tara als een detective op zoek ging naar mijn grenzen. En als ze die niet bij mij vond was ik de schuldige: ‘Maar jij hebt niet gezegd dat ik het níét mocht doen!’”

Omdat ik niet precies wist wat autisme voor Tara betekende, interpreteerde ik haar gedrag als een roep om meer vrijheid. Resultaat? Tara ging ver over mijn grenzen, ik bleef uitgeput achter, als een ridder zonder schild. Ik moest eerst mijn eigen grenzen leren bewaken, voordat ik Tara kon leren hoe ze met ruimte om moest gaan. Anders kreeg ik de rekening dubbel en dwars gepresenteerd.

Nu weet ik dat er een verschil is tussen streng zijn en duidelijk zijn. Een strenge moeder hoef ik niet te zijn, maar duidelijkheid heeft dit draakje wel degelijk nodig. En zolang ik de grenzen helder houd, hoeven we de brandblusser niet meer zo vaak te gebruiken. Ook benieuwd waar je naar moet kijken als het om de vertaling van autisme van jouw kind gaat? Gaat dan naar Voor de moeders -> Hand-out 1 😀.