De Serie; Handen en voeten geven aan autisme bied je een inkijkje uit de praktijk.
Ervaringen van mensen met autisme, allen bezig hun eigen unieke handleiding te maken, in allerlei stadia.
Voor alle stukken die Tienwerk deelt is toestemming gegeven.
Ik ben Maggie, 26 jaar, en ik wil graag mijn verhaal delen. Zelf heb ik weinig moeite met mijn autisme. Een groot voordeel is dat ik veel zelfspot heb. Ik heb goede vriendinnen die willen weten wat autisme is en me steunen. In mijn eigen opvoeding heb ik niet veel steun van mijn ouders gehad als het om mijn autisme gaat,
Om hulp vragen deed ik zelf niet
Ik heb mijn ouders weinig om hulp gevraagd. Terugkijkend besef ik me dat ik er niet eens aan dacht om hulp te vragen. Inmiddels begrijp ik dat hulp vragen bij mensen met autisme vaak anders werkt. Vroeger voelde het bovendien alsof vragen stellen een teken van zwakte was, omdat ik van mezelf alles zelf op moest lossen. Vragen stellen had ik bestempeld als zijnde zwak. Nu leer ik steeds beter hoe mijn autisme me kan laten voelen. Mijn autisme zegt bijvoorbeeld vaak dat ik faal maar inmiddels weet ik dat mijn autisme niet echt normale eisen aan me stelt. Ik leer steeds beter voor mezelf te zorgen omdat ik leer wanneer ik om hulp mag en kan vragen.
Wanneer vraag ik om hulp?
Veel mensen met autisme hebben moeite met grenzen, en dat gold zeker voor mij. Zo ging ik grenzeloos op zoek naar oplossingen. Daar waar ik voorheen zelf maar door woekerde in mijn zoektocht naar oplossingen, begrens ik mezelf nu meer.
Dat ik niet wist wanneer en hoe ik om hulp moest vragen is mij, sinds kort pas duidelijk geworden. De stempel dat het zwak is om hulp te vragen wordt stukje bij beetje minder. Nu leer ik dat als ik iets twee keer heb geprobeerd en er zelf niet uitkom, ik om hulp vraag.
Hoe vraag ik het?
Mensen met autisme zijn vaak woordverlegen. Ik heb ook moeite met het vinden van de juiste woorden. Ik weet soms niet hoe ik iets moet zeggen, laat staan hoe ik een vraag moet stellen. Daar ben ik nu mee bezig, dat is fijn.
Mensen helpen graag
Tegenwoordig loop ik minder lang rond met mijn vragen. Vroeger liep ik zomaar een week te kauwen op een vraag, hoe ik iets moest zeggen. Zonder resultaat. Nu stel ik mijn vragen steeds sneller. Maar ik moet er wel extra bij stilstaan, het is geen automatisme.
Wat helpt, is dat ik merk dat mensen graag willen helpen. Laatst vroeg mijn begeleider aan mij: “Help jij anderen eigenlijk graag?” Ja, dat doe ik graag! Het was grappig om mezelf op die manier te bekijken.
Nou, anderen om mij heen helpen mij net zo graag.
